Grzegorz Mandrysz – pedagog, dydaktyk, trener kompetencji miękkich i budowania zespołów, coach, wykładowca Instytutu Studiów Podyplomowych w Tychach – namawia nauczycieli do zadania sobie trzech pytań.
Pytanie nr 1: Widz czy zawodnik?
John Maxwell, znany mówca motywacyjny i coach, zadał kiedyś takie pytanie: „W jakiej grze jesteś tylko widzem, a chciałbyś być zawodnikiem?”. Zawodnik to ktoś, kto bierze udział w grze, angażuje się w nią. Jest zdeterminowany, aby być coraz lepszym w tym, co robi. Natomiast widz śledzi akcję z boku. Co ty – jako nauczyciel – możesz zrobić, żeby młody człowiek w grze, którą mu proponujesz, bardziej chciał być zawodnikiem aniżeli widzem?
Pytanie nr 2: Drewno czy bezkresny horyzont?
Antoine de Saint-Exupéry powiedział: „Jeśli chcesz skłonić ludzi, żeby zbudowali statek, to nie zachęcaj ich, żeby gromadzili drewno, ale rozbudź w nich tęsknotę za bezkresnym horyzontem”. Ten cytat to ilustracja sensowności celu. Jeśli cel ma dla mnie sens, jestem bardziej zmotywowany do jego osiągnięcia. Jak byłoby wspaniale, gdyby w procesie edukacji uczeń tęsknił za celem, który ma osiągnąć. Co u ciebie na zajęciach jest zbieraniem drewna, a co rozbudzaniem tęsknoty za bezkresnym horyzontem?
Pytanie nr 3: Przyszłość czy tu i teraz?
Skłaniamy uczniów niejednokrotnie do tego, żeby zrobili dzisiaj to, za co podziękują sobie w przyszłości. Tymczasem potrzebą młodego człowieka jest życie tu i teraz oraz realizacja celów, które dotyczą dzisiejszego dnia. Dlatego cele, które dotyczą przyszłości, to dla nich swoisty dysonans. Pytanie brzmi: ile energii poświęcasz na swoich zajęciach, aby pokazać, że to, co proponujesz uczniowi, jest mu potrzebne już teraz?
(J), artykuł na podst. filmu nakręconego w ramach cyklu
#WiedzaChallange Instytutu Studiów Podyplomowych w Tychach
Krótko o zaburzeniach ze spektrum autyzmu. Co łączy Messiego z Mozartem
